|
Zacznijmy więc od...misek ? :-)
Pies powinien mieć swoje własne naczynie na karmę i pojemnik na wodę, które należy bezwzględnie utrzymywać w czystości. Najlepiej przed każdym posiłkiem naczynia należy starannie umyć. Po posiłku również należy myć miski, by w resztkach psującej się karmy nie rozwijały się drobnoustroje, które mogą być niebezpieczne dla naszych psów.
Pokarm powinno podawać się zawsze świeży, o temperaturze pokojowej, nie zimny i niegorący. Jeśli podajemy pokarm, który uprzednio przetrzymywaliśmy w lodówce, należy go przed podaniem psu ogrzać. Należy zwrócić uwagę na to by pokarm nie był skwaśniały, czy spleśniały. Jest on wtedy najczęściej przyczyną zatruć u psów. W przypadku karm suchych należy zaopatrzyć się w plastikowy pojemnik, by karma pozostawiona w worku nie wietrzała czy też nie zawilgotniała.
Woda
Najlepsza - wodę mineralna, bądź przefiltrowana. Zwykła kranówka nie jest zdrowa dla psa, może też powodować osadzanie się kamienia nazębnego. Sami nie pijamy wody prosto z wodociągów miejskich, nie podawajmy też jej psom.
Stały dostęp do wody jest szczególnie ważny w przypadku żywienia wilczarza suchą karmą, którą pies wypija w większej ilości niż przy karmieniu dietą BARF, czy też posiłkami gotowanymi - nie podawanie psu wody w dowolnej ilości może doprowadzić do choroby nerek.
Wilczarz wypija duże ilości wody, pamiętajmy by była ona zawsze czysta. Twój wilczarz będzie szczęśliwy, jeśli wymienisz ją j kilka razy dziennie, szczególnie po posiłkach.
Częstotliwość posiłków
"Dopóki nasz pies jest szczeniakiem, powinien mieć stały dostęp do jedzenia bądź dostawać posiłki co najmniej 3 razy dziennie"... tak jest napisane w mądrych książkach... Oczywiście należy rozsądnie dawkować ilość karmy, żeby nie doprowadzić do nadwagi, która u szczeniaka jest bardzo dużym obciążeniem dla stawów.. Wilczarze mają ogromny apetyt i dostęp przez cały dzień do pokarmu w naszym przypadku się nie sprawdza.
Stopniowo z wiekiem zmniejszamy liczbę posiłków, jednakże nie powinno być ich mniej niż dwa. Lekki posiłek można psu podać rano, a główny wieczorem po ostatnim spacerze, by pies miał czas na spokojne trawienie.
Spożycie dużego jednego posiłku może niestety skończyć się skrętem żołądka, co jest ogromnym zagrożeniem dla życia psa. Bezwzględnie nie należy podawać psu jedzenia dwie godziny przed i godzinę po wysiłku (trening, spacer, intensywna zabawa).
Objawy, postępowanie, a przede wszystkim zapobieganie w przypadku skrętu żołądka znajdziecie Państwo w dziale "zdrowie".
Jest jeszcze jedna ważna kwestia przemawiająca za podawaniem regularnych posiłków, zamiast stałego dostępu do karmy.
Możemy zauważyć spadek zainteresowania jedzeniem, co może być zwiastunem problemów zdrowotnych. Zawsze będę powtarzała, że zdrowy wilczarz to wilczarz o ogromnym apetycie. Jeśli pies nagle traci apetyt, do tego jest osowiały to znaczy, że należy udać się z nim do lekarza.
Dawkowanie.
Dieta psa powinna być dopasowana do:
1. Wieku psa; Szczenięta potrafią zjeść dwa razy więcej niż psy dorosłe, czemu nie można się dziwić, gdyż intensywnie rosną. Ich dzienne przyrosty wagowe mogą sięgać 400g. Psy starsze nie mają już takiego zapotrzebowania na karmę
2. Od trybu życia naszego wilczarza - im nasz pies intensywniej żyje, czyli im więcej ma ruchu, czy też mieszka na dworze, tym bardziej energetyczna powinna być karma.
3. Temperatura. Psy zimą mają większe zapotrzebowanie na energię niż latem, którą zużywają do utrzymania temperatury organizmu. W upalne dni wilczarze często ograniczają spożywanie posiłków.
4. Choroba, rekonwalescencja, ciąża, karmienie - tutaj diety należy ustalić z weterynarzem w zależności od schorzenia. Ciąża to szczególny okres w wieku suki, która wymaga doskonałej jakości pokarmu, oraz podaży zwiększonej energii w pożywieniu. Dietę tę również najlepiej będzie ustalić z lekarzem prowadzącym sunię ciężarną.
Szczenięta:
Szczenię, gdy zawita do naszego domu powinno być w pierwszym okresie tzw. adaptacyjnym, karmione dokładnie tak jak u hodowcy. Jest to bardzo ważna zasada, gdyż szczeniak w tym okresie reaguje na gwałtowna zmianę żywienia zaburzeniami jelitowym, które często mogą doprowadzić do odwodnienia szczenięcia (biegunki), co jest bardzo groźne w tym wieku. Dlatego też hodowca powinien poinformować nabywcę szczenięcia o jego jadłospisie oraz godzinach posiłków. Jeśli nie poinformuje, poprośmy o rozpisanie diety naszego malca na następne dni czy tygodnie. Wtedy na pewno niczego nie zapomnimy.
Dopiero, gdy szczenię zaaklimatyzuje się u nas, można stopniowo przystąpić do korygowania sposobu karmienia zgodnie z przekonaniami i możliwościami właściciela szczenięcia.
Szczenię wilczarza rodzi się z średnią wagą ok. 600 - 800 g, by w wieku roku jego waga wzrosła do ok. 50 - 60 kg. Jak więc nie trudno zauważyć przez ten okres następuje około 100 krotny przyrost wagi. Szczenię przybywa na wadze mniej więcej 2 kg tygodniowo lub nawet nieco więcej. Szczególnie ważnym jest więc, aby dieta małego wilczarzyka była doskonale zbilansowana. Tak szybki rozwój nakłada na właściciela szczególne obowiązki, w tym wiedzę na temat żywienia psów ras olbrzymich.. Nawet krótkotrwałe zaniedbanie, brak właściwego odżywiania w stosunkowo niedługim okresie czasu może spowodować nieodwracalne skutki w rozwoju naszego podopiecznego. Wilczarz jak każde inne zwierzę, może rozwijać się prawidłowo tylko wówczas, gdy otrzyma w pożywieniu odpowiednią ilość wszystkich substancji do tego rozwoju niezbędnych.
Należy pamiętać, że:
- Zapotrzebowanie energetyczne u 6-8 tygodniowych szczeniaków jest dwa razy większe od zapotrzebowania energetycznego u dorosłych psów
- Zapotrzebowanie u szczeniaków na białko, wapń i fosfor jest niemal dwukrotnie większe od zapotrzebowania na te składniki u dużych psów, tak, więc żywienie szczeniaków karmą przeznaczoną dla psów dorosłych, lecz większymi porcjami nie jest odpowiednim podejściem, nie zapewni im bowiem odpowiedniej równowagi składników odżywczych
- Szczególnie trudne jest karmienie dużych i bardzo dużych ras, zapewniające ich prawidłowy wzrost, ponieważ rasy te mają szczególne wymagania dotyczące prawidłowego poziomu wapnia i fosforu oraz równowagi pomiędzy tymi pierwiastkami. Ilość dostarczanej energii nie powinna być zbyt duża, aby nie stymulować zbyt szybkiego wzrostu. Dowiedziono, że podawanie zbyt dużej ilości wapnia i / lub zbyt dużej ilości energii szybko rosnącym rasom dużym i bardzo dużym znacznie zwiększa ryzyko rozwoju chorób kości, jednakże wbrew powszechnie przyjętemu przekonaniu ograniczenie ilości białka podawanego w fazie wzrostu nie zmniejsza ryzyka chorób kości i może być niebezpieczne. Nie sposób wręcz przecenić roli prawidłowego odżywiania. Źle karmiony szczeniak, choćby otrzymał od swoich rodziców, najlepsze geny, nigdy nie wykorzysta tkwiącego w nim potencjału, jeśli jego codzienna dawka pokarmowa nie będzie optymalnie zbilansowana..
Karmienie starych psów
Rasy psów dużych i olbrzymich starzeją się niestety wcześniej aniżeli rasy mniejsze. Starość ras małych można przyjąć na okres 9-12 lat, rasy średnie wiek 7-8 lat, natomiast u ras bardzo dużych w to już wiek 6-8 lat. Żywienie psów starszych jest bardzo ważnym aspektem utrzymania ich w dobrej formie. Ze względu na obniżenie tempa metabolizmu całego organizmu, dochodzi do mniejszej aktywności, spadku tolerancji wysiłkowej, obniżenia napięci mięśni przewodu pokarmowego i zmian w jego funkcjonowaniu wraz z zmniejszoną zdolnością do adaptacji do różnorodnego pokarmu. Straszy pies potrzebuje innego rodzaju karmy niż młody i dorosły pies. Zwierzę może częściej miewać zaparcia lub biegunki, jest bardziej podatny na alergeny pokarmowe. Karma dla seniora powinna być łatwostrawna. Wykorzystuje się indywidualne upodobania zwierząt, dostosowując do potrzeb bytowych dawkę ulubionego pokarmu, albo dodaje się łatwo strawne produkty, np. ser twarogowy, glukozę, gotowane jaja, gotowane lub surowe, dobrze rozdrobnione mięso, ugotowane lub surowe dobrze zmielone warzywa. Starajmy się ograniczyć do minimum kości lub najlepiej w ogóle z nich zrezygnować.
Spadek aktywności i zapotrzebowanie na energię wymagają zmiany diety, by zapobiec otyłości.Właśnie częstym problemem u starych psów jest otłuszczenie. Spadek aktywności ruchowej starych psów może być spowodowany co prawda nadwagą, ale również może świadczyć o chorobie zwyrodnieniowej stawów. Objawia się ona sztywnym chodem, trudnościami poruszaniu się, kulawizną. Zaleca się wówczas preparaty zawierające glukozaminę i siarczan chondroityny, które wpływają odżywczo na chrząstki stawowe. Podobne rezultaty osiągamy przez zastosowanie gotowych karm typu "senior" dla starszych psów, które zawierają już te składniki. Zaleca się też unikanie nadmiernego wysiłku (nas pies nie jest często już w stanie towarzyszyć nam podczas porannego joggingu, długich intensywnych spacerach po lesie, co nie znaczy, ze starszy pies nie ruchu nie potrzebuje! ), obniżenie i kontrolę masy ciała.
Zapotrzebowanie na witaminy i składniki mineralne u starych psów jest umiarkowane. Dieta zbilansowana nie wymaga nadmiernych ilości tych składników, a nadmiar niektórych np. fosforu może tylko zaszkodzić. Z wiekiem nerki i drogi moczowe u starszych psów stają się mniej sprawne. Nadmierna podaż fosforu w diecie może doprowadzić do uszkodzenia nerek poprzez zwiększenie filtracji kłębuszkowej, oraz sprzyja odkładaniu się złogów fosforu i wapnia w nerkach.
U staruszków wzrasta natomiast zapotrzebowanie na wit.K ,witaminy z grupy B, witaminy A i E, beta karoten i luteinę. Wymienione składniki wzmagają odporność zwierząt i opóźnia postępujące z wiekiem upośledzenie widzenia.
Najlepszymi jednak kryteriami oceny, czy odżywiamy naszego seniora zdrowo... jest wygląd psa. Jeśli psy są w dobrej formie fizycznej, mają zdrową skórę i sierść, są mimo wieku aktywne i żwawe, w dobrej kondycji, to znaczy, że sposób żywienia jest odpowiedni. I mamy powód do dumy!
Anna Grolik
|
